Over de stadsmaquette van Zoetermeer

Ooit stond de stadsmaquette van Zoetermeer met het historische dorp en de nieuwe wijken van de groeikern in het stadhuis bij de publieksbalies. Inmiddels is de maquette, net als de eerste uitbreidingswijken, op een leeftijd dat ze als cultureel erfgoed beschouwd kan worden. Nu staat de maquette in het voormalig IBM kantoor in de Entree en wordt opgeknapt door Schatbewakers. Lees hier bovenstaand artikel over de stadsmaquette in het streekblad. En hieronder het verhaal van de Schatbewakers vanuit het perspectief van de maquette zelf.

Werkplaats stadsmaquette: De ‘Bob de Bouwers” zijn begonnen…..en ik ben ontwaakt.

Daar lag ik dan, in stukjes en beetjes, opgeslagen in het kunstdepot van de gemeente Zoetermeer. Was ik nu als stadsmaquette begonnen aan een winterslaap, zou ik ooit nog gewekt worden en wie zou dan mijn Prins zijn? Dagen werden weken, weken werden maanden en ik bleef rustig liggen. Keurig ingepakt in bubbeltjes pastic, in het gemeentelijke depot aan de Argonstraat, met een aangename temperatuur, doch met weinig aanloop.

Maar buiten werd er wel over mij gesproken. Schatbewakers konden niet ophouden met het roemen van mijn afkomst; het is cultureel erfgoed en dat moet je behouden. Frank van D66 had als kind over de glazen vloer in het stadhuis gelopen en mij van bovenaf vaak gezien. Hij was ook bij mijn op bezoek geweest toen ik weer ergens tijdelijk werd tentoongesteld. “Laten we eens op een rijtje zetten wat het kost om die maquette schoon te maken en te repareren. En het liefst met hulp vanuit de Zoetermeerse samenleving.” De schatbewakers maakten een plan om met behulp van vrijwilligers en bij het CKC aan de slag te kunnen gaan. Frank trok met het plan de politieke arena in en ja, op 1 juli 2019 nam de gemeenteraad een motie aan om 10.000,- euro te reserveren voor schoonmaken en reparatie.

Dit voltrok zich geheel buiten mijn gezichtsveld om….de lente ging over in de zomer en in de opslag aan de Argonstraat bleef het rustig. Maar…. op een dag in begin oktober 2019 kwamen schatbewakers binnen en namen heel voorzichtig een paar stukken met zich mee. Ik kwam weer gedeeltelijk in de openbaarheid en werd met egards in het CKC neergelegd. Wat bleek… een zevental vrijwilligers had zich aangemeld om zich met mij te willen bemoeien. De pers en de politiek werd erbij gehaald, foto’s werden gemaakt en heel zachtjes werd ik van jarenlange stof en vervuiling ontdaan. Ik begon gewoonweg weer te glimmen, want die vrijwilligers wisten van wanten. Iedere week, op de vrijdagmiddag moest ik nu beetje bij beetje in een “warm bad’ behandeld worden; niet letterlijk met zeep en shampoo, maar heel liefdevol werd ik gepoetst, gekwast en af en toe weer even stevig recht gezet. Het beviel ons allen heel goed en steeds meer delen kwamen vanuit het depot naar het CKC toe. Er werd zelfs een aparte stellingwagen voor mij in elkaar gezet.

Vreugdevol en heel ontspannen ging ik het nieuwe jaar in en een opgeruimde toekomst tegemoet.  En ik bleef publieke belangstelling trekken. ‘Kunnen jullie de wijk Palenstein met voorrang behandelen, of is het entreegebied tussen Driemanspolder en Meerzicht al schoongemaakt?” Op zondag 19 januari 2020 werd ik door tientallen Zoetermeerders bekeken en besproken op de open dag in het CKC die aan de stad Zoetermeer was gewijd. Zoveel belangstelling en een jaar geleden lag ik nog te slapen in een gemeentelijk depot. Waar gaat dat  naar toe?

Het is nu februari 2020 en ik ben weg uit de gemeentelijke opslag. De gemeente Zoetermeer, mijn juridische vader & moeder, hebben besloten mij te laten verhuizen naar het IBM gebouw in Zoetermeer. In dat nu leegstaande kantoor wordt een gemeentelijke informatiebureau ingericht. Daar worden de plannen voor de nabije toekomst van Zoetermeer ontwikkeld en besproken. Tafels, fotopanelen, lampen en alle stukken die nog in het depot lagen zijn nu bij IBM ondergebracht. Ook de maquettedelen, die al schoongemaakt zijn, liggen nu in dat kantoorpand aan het Bredewater. Zo zal ik -wederom tijdelijk- daar opgebouwd worden. Maar ik ben ook nog aanwezig bij het CKC. Schatbewakers en vrijwilligers houden daar elke vrijdagmiddag de stadsmaquette-werkplaats-bijeenkomsten, want ik ben nog niet helemaal schoon en er ontbreken nog de nodige losse stukken.

Met zo’n LAT-relatie tussen IBM en CKC is wel te leven, maar het is wennen.  En ik moet eens goed gaan nadenken wat de toekomst me kan brengen. Waar zou ik me graag voor een langere periode willen vestigen? Dat heb ik zelf niet voor het zeggen, maar gelukkig heb ik al veel volgers en een schare trouwe aanhangers. Ik heb nog even de tijd, maar de rust van de winterslaap is definitief voorbij. Jullie zullen van mij horen……   

schatbewakers februari 2020